[Ina]

In reactie op: Onrust #20995

Dag Heleen,

Ik zie het woordje onrust en daarom deze reactie!

Het dilemma waar jij mee zit, of je man nu juist prikkels nodig heeft of dat hij daar juist onrustiger door wordt, dat herken ik!
Ook mijn man lijkt voortdurend op zoek naar afleiding, maar tegelijkertijd wordt hij van alles wat anders is dan hij gewend is veel drukker. De kleinkinderen komen daarom niet meer logeren, minder bezoek aan huis, amper meer op bezoek gaan, en zo kan ik nog wel een poosje doorgaan.

Omdat hij bijna niet meer stilzat op z’n stoel, heel onrustig en luidruchtig was, heeft hij een half jaar geleden medicijnen gekregen. Dit was voor mij een afschuwelijke beslissing om te nemen. Hij heeft geen ziektebesef, is verder kerngezond, dus waarom heb je medicijnen nodig? Het voelde als verraad om ze aan hem te geven. Door de antipsychotica, want dat is het, gaat hij nu korter en minder vaak fietsen en lopen. Deze medicijnen hebben als bijwerking parkinson-achtige verschijnselen: stijfheid, trillen en duizeligheid. Ook niet echt prettig natuurlijk.

Omdat er geen medicijn tegen dementie is wordt er iets voorgeschreven wat bepaalde symptomen dempt. Bij mijn man zijn er al verschillende medicijnen geprobeerd, het helpt een poosje, maar de ziekte breekt er toch steeds weer doorheen.
Doordat hij medicijnen kreeg kon hij nog thuis blijven wonen, maar voor hoelang nog…?

Ik kan dus niet zeggen of wel of geen medicijnen voor jullie de oplossing is. Het dempt hier een beetje, maar dat is steeds tijdelijk.

Heel veel strekte bij deze beslissing, Heleen!

Hartelijke groet,
Ina

[Auteur]

Berichten